برای تو می نویسم
تویی که از تمام من آگاهی
شاید دیگران تو را خدا می خوانند اما من
من می خواهم برایم فقط یک تو باشی
می خواهم همیشه با هم موازی باشیم
می دانی ...
هنوز هم شب ها احساس خوابیدن درون تختخواب کوچکم را دارم
جایی که پاک بودم
معصوم بودم
جایی که هر کس مرا می دید می خندید و ناز می داد
جایی که من فقط یک نوزاد بودم
 
آرام می گویم
تا کسی بیدار نشود
من از حصار ها گذشتم و قطره قطره شکل گرفتم
در تنهایی شب هایم
دور از دستان با محبت زن
مرا انگار آفریده اند که بشکنم و بسوزانم 
انگار مرا برای تقاص آفریده اند
میدانم ...
میدانم که چقدر چندش آور و ترش مزه ام
اما این مزه ی من نیست
این شاید گوشه ای از نقاشی تو است
 
...